Rondreis Oost-Europa Oktober 2021

Dit is het begin van mijn dromen die uitkomen. In een bus, onderweg, met iemand van wie ik hou, zoveel vrijheid en zoveel mooie avonturen.

Vakantie Oost – Europa

15/10/2021-27/10/2021

Vrijdag, 15 oktober 2021. – Thuis bij Luuk

Het was vrijdagavond, 21:00 uur. Eindelijk was het zover, we gaan op vakantie. De afgelopen week had ik al veel ingepakt en ik had de camperbus bij opa opgehaald. Luuk was nog druk geweest in Dronten en had daar weinig tijd voor gehad, dus hij was vrijdagmiddag nog erg druk met inpakken. Om 21:00 uur stapten we eindelijk de auto in, eerst even tanken in Waarder en daarna  kon het avontuur echt beginnen. We reden de A12 uit richting Duitsland, rond half 11 reden we Duitsland binnen. Ik had via een app genaamd iOverlander een parkeerplaats gevonden waar je legaal mag staan. Daar reden we heen voor een overnachting. Dit was in het plaatsje genaamd Kalkar. Eenmaal aangekomen rond 11 uur kwamen we erachter dat je daar als camper niet mag staan. De andere staanplaatsen zijn wel wat te ver vonden we, dus na wat wikken en wegen bleven we toch staan. Zo veel mogelijk uit het licht, zodat we niet te erg opvielen. Rond 12 uur gingen we slapen, nadat we de camper hadden omgebouwd tot comfortabel verblijf. Nou, comfortabel is een groot woord.. Het was deze avond ongeveer 2 graden buiten en dat betekent dat dat in de camper ook zo was. We hebben dus in een volledige outfit geslapen zodat we niet bevroren. Slaap lekker, hopelijk.

Zaterdag, 16 oktober 2021. – Kalkar, Duitsland

De volgende ochtend stond om 7 uur de wekker, we werden wakker in het donker. De nacht was steenkoud, we hebben beide met kleren aan geslapen en helemaal tegen elkaar aan. Zonder die extra lichaamswarmte kwamen we niet in slaap, het leek wel alsof het vroor.

Om half 8 reden we weg van de parkeerplaats, gelukkig zijn we niet ontdekt. Vanuit de parkeerplaats reden we via Leipzieg naar onze bestemming. Luuk had van tevoren een camping gevonden vlak naast Praag. We hebben er 9 uur over gedaan om van bestemming tot bestemming te komen. Ik reed de eerste 4 uur en Luuk de andere 4 uur. Ondertussen zijn we nog een paar keer gestopt voor koffie, om te plassen of om te tanken. Uiteindelijk kwamen we rond half 6 aan op de camping in Praag, River camping Prague. Wat een rit.

We hadden geen idee waar we terecht zouden komen, maar het viel allemaal reuze mee. Dit was een klein veldje, met in het midden een rij bomen. Er waren ongeveer 20 plekken. We hadden een sanitair gebouw met aan beide kanten 3 wc’s en 2 douches. Er werkte hier 1 man, hij is ook de eigenaar en hij is alleen ’s ochtends en ’s avonds op de camping te vinden, dus we hadden ook sleutels gekregen zodat we de camping makkelijk op en af konden. Het is een hele vriendelijke man en wilde ons goed helpen met de dichtstbijzijnde supermarkt en het openbaar vervoer naar de stad.

We konden de camper neerzetten op een plekje dat we zelf mochten uitkiezen. Zodra we stonden konden de fietsen van de camper af. We zijn er nu al over eens dat we de fietsen niet mee hadden moeten nemen. Dit komt omdat we geen stroom voor de koelkast hebben vanuit de camper als de fietsen erop staan. Maar ach, we redden ons wel.

Toen we eenmaal stonden liepen we naar het dichtstbijzijnde supermarktje om even wat vlees te halen voor ons avondeten. We hadden van Luuk zijn moeder een kratje met eten meegekregen, maar geen vlees omdat we dat niet goed koud konden houden. Helemaal logisch en lief van haar. Dus wij liepen naar de supermarkt een paar straatjes verderop. Uiteindelijk haalden we daar een zak met groenten, een stuk rib eye (alle verpakkingen waren gemaakt voor minimaal 4 personen en dat was wel een beetje veel) en gnocci. Luuk wilde graag aardappels, maar die verkopen ze niet in de vorm van krieltjes in Tsjechië. Gnocci is gemaakt van aardappels, dus wij wilde dat wel proberen. Hij vond het niet te vreten, ik natuurlijk wel. We hadden deze maaltijd heel gezellig in de camper gekookt. Na het eten kwamen we er ineens achter dat we een mini kacheltje in de camper hebben liggen, god zij dank. Dat hielp. ’s Avonds hebben we spelletjes gedaan als Master Mind en pesten. We dronken een theetje en een biertje. We hebben ook leuke sfeerverlichting in de camper opgehangen, 2 led-strips voor de sfeer. Daarna hebben we nog een aflevering van Lupin gekeken. We vielen om 12 uur in slaap, slaap lekker.

Zondag, 17 oktober 2021. – Praag, Tsjechië

Na anderhalve dag reizen was het wel tijd om wat leuks te gaan doen. ’s Ochtends sprongen we eerst onder de douche, dat was wel even lekker. Rond half 12 pakten we de tram naar het centrum van Praag. De meneer van de camping had ons verteld dat we bij Karlovy Iázané uit moesten stappen voor het mooiste foto beeld, hij had helemaal gelijk. Het uitzicht van de oude brug was prachtig. We liepen een stukje verder en onze aandacht werd meteen naar de harde muziek van een nieuwe bar getrokken. Dit was een ice pub en een robot bar. De ice pub had entreekosten dus daar zijn we niet heen geweest, maar de robot bar kon je wel makkelijk heen. Dit was gelijk al een bijzondere locatie; je kon op een tablet je drankje uitkiezen en betalen bij je eigen pinautomaatje op tafel. Als je je drankje had uitgekozen ging de robot je drankje maken. Wij kozen voor een virgin mojito, want de rest vonden we te duur. We wilden het toch even proberen, best grappig om te zien. Na het drankje liepen we weer naar buiten. We liepen over de Karelsbrug heen, er was daar van alles te doen. Er zaten mensen die hun schilderijen verkochten, je kon een portret laten maken en souvenirs kopen. Uiteindelijk hebben we een rondje door het oude deel van Praag gelopen, ook wel Praag 1 genoemd. De stad heeft hele bijzondere straten met veel verschillende kleuren huisjes en hoogteverschillen. We hebben even wat rondjes gelopen en liepen uiteindelijk een soort groot stadspaleis tegen het lijf. Het was een afgezet gebied met een enorme kerk erin en een grote tuin. De tuin hebben we niet gezien, maar in de kerk hebben we wel even kunnen kijken. Het zag er van binnen nog mooier uit dan van buiten. De details waren echt heel bijzonder om te zien. Toen we de kerk weer uitliepen gingen we op zoek naar wat eten. Uiteindelijk vonden we een restaurant in een klein straatje die aan de andere kant een groot balkon had met een heel breed uitzicht op de stad. Luuk was eerst niet overtuigd, maar toen we eenmaal gingen zitten aan het enige tafeltje dat nog over was, was hij toch wel blij met de keuze. We hebben goulash gegeten met bacon dumplings, wat blijkbaar wel meer wordt gegeten in Tsjechië, ik heb heerlijk gegeten! Na het eten hebben we buiten nog wat gekeken en daarna besloten we de tram te pakken naar de natuur in Praag, we hadden namelijk een dagkaart dus het was een kleine moeite. De natuur in Praag was gewoon een park, maar dit park lag tegen een berg aan waardoor je een waanzinnig uitzicht kreeg op de stad. We hebben alleen de barre tocht van boven naar beneden gelopen en zijn toen de tram weer ingestapt. We besloten bier te gaan drinken, dat leek ons beter. Ineens herinnerde ik me dat iemand mij vertelde dat er een Hard Rock Café in Praag is, we gingen daar even een kijkje nemen. Na lang door straten gelopen te hebben kwamen we ineens op een enorm plein waar het heel druk was, er stond een kerk in het midden en allemaal restaurantjes eromheen. Achter dat plein was het Hard Rock Café. De indeling van het café was heel gaaf, het leek een soort mini theater met verschillende hoogtes. Ik heb daar 2 cocktails en een biertje op en Luuk 3 bier. De muziek was goed, de  bar stond midden in de ruimte voor het podium en de mensen waren gezellig. Ik voelde mij helemaal thuis hier! Na onze drankjes gingen we naar de Hard Rock Shop en daar hebben we beide een grijze trui gekocht met Hard Rock Café Prague erop. Ik had ook nog een groot glas van de cocktail erbij die ik daar kon ophalen, voor naar huis. We wilden ergens anders wat eten dus we liepen naar het pleintje en gingen bij een restaurant zitten waar van alles op de menukaart stond. Dat zal wel moeten want we vinden beide hele andere dingen lekker. We zaten aan een hoge tafel bij grote open deuren waardoor we half buiten en half binnen zaten. Luuk had als voorgerecht carpaccio en ik steak tartaar. Als hoofdgerecht had Luuk een Royal burger en ik weer een soort goulash met dezelfde dumplings als die middag en rode kool en zuurkool. Na het eten namen we de tram weer terug naar de camping bij halte Trojská. ’s Avonds keken we nog een serie etc., daarna gingen we lekker slapen want de wekker ging weer vroeg. Het is 11 uur, slaap lekker.

Maandag, 18 oktober 2021. – Praag, Tsjechië

De wekker stond wel vroeg maar ik had wekdienst dus we stonden alsnog een uur later op. Dus in plaats van 8 uur, stonden we 9 uur op. We pakten alles weer in om te vertrekken naar Oostenrijk.  Ons doel de komende dagen is Kroatië, maar 10 uur rijden vonden we wel erg lang dus we besloten een tussenstop te maken in Oostenrijk. Nadat we alles ingepakt en betaald hadden kon de tocht weer beginnen. We reden uiteindelijk pas half 11 weg en we kwamen pas om 4 uur aan in de bergachtige landschappen van Oostenrijk. Onderweg vermaken we onszelf prima, invulboekjes, kletsen, veel kijken, (in mijn geval) typen en af en toe stoppen om te tanken of om te eten. Deze rit deden we nog boodschappen halverwege, maar omdat we er niet uitkwamen wat we wilden eten besloten we door te rijden en later verder te kijken. Op die plek dat we boodschappen wilden doen was ook een DM, dat is een drogisterij en ik had een aloë vera zalf nodig, want ik had de hele vakantie antibiotica voor mijn huid waar ik grote brandplekken van kreeg. Bij het afrekenen vond ik een briefje van 100 kronen op de grond, waar ik uiteindelijk mee betaald heb. Gratis zalf, nice. Een paar uur later kwamen we uit in een heel klein dorpje met een Spar. In dat dorpje stond ook een hele mooie kerk waar ik echt even een wegwerpfotootje van moest maken omdat ik hem zo mooi vond. Er stonden ook prachtige gele bomen voor die ik er ook bij op de foto heb gezet. De mooie gekleurde herfstkleurige bomen vielen mij heel erg op. Rood, geel, oranje, bruin in een massa van groene bomen. In datzelfde dorpje hebben we ook even kip gehaald voor het avondeten. Hierna konden we weer doorrijden.

Op de app iOverlander had ik weer een bijzonder plekje gevonden, dat was onze eindbestemming. Dit keer op een parkeerplaats voor 4 campers, met sanitair. Toen we eenmaal aankwamen om 4 uur keken we onze ogen uit op wat voor gekke plek we nu weer waren beland. We hadden officieel geen stroom, maar we hebben via het raampje van het sanitair toch stroom weten te krijgen. Verder leek het wel op de slaapplaats van de 3 biggetjes. Het had 2 lagen; de bovenste laag, die langs de weg liep, had het sanitair gebouwtje en de 4 staanplaatsen. Op de onderste laag stonden een paar hutjes. Een met een vuurplaats, een met picknickbanken, ook stond er een hele grote schoorsteen en allemaal losse hutjes met hout. Helemaal heerlijk. Aan de andere kant van de weg stond een groot wit huis waarvan we denken dat dat de eigenaren zijn, maar daar zijn we nooit echt achter gekomen. Er werd om een donatie van 5 euro gevraagd, maar we hadden geen losgeld dus we gingen even naar het dorpje iets verderop. Dat dorpje heet Hollenstein an der Ybbs. We hebben daar even een rondje gelopen en het viel ons op dat er 2 kerken stonden. Een kleine roze en een grote bruine, ze stonden beide op een heuvel midden in het dorp. De kleine roze was heel romantisch en klein, deze stond midden in het dorp en je had daar prachtig uitzicht op alle huisjes en de bergen eromheen. Wij denken dat dit een kerkje is waar misschien kleinschalig bruiloften of begrafenissen worden gehouden, of voor belangrijke mensen. Dit was ook mijn favoriet. Bij de grotere bruine lag een kerkhof omheen en binnen was het veel groter en ruimer, waarschijnlijk voor wekelijkse diensten. Ik heb in deze kerk een rood kaarsje aangestoken voor Opa Beukeboom, die ik nog altijd heel erg mis. Verder hebben we in het dorpje een kleine kroeg opgezocht, we hebben hier een bier(tje) op (halve liters pfoe). Daarna hebben we hier wat gegeten als avondeten. Dit tentje was zo klein dat ze geen menu hadden. We hebben hier ook 5 euro gepind voor onze staanplaats. We reden hierna weer terug naar ons plekje, we waren nog steeds de enige. We dronken nog een biertje en kijken nog een serie etc. Het is 12 uur, lekker slapen.

Dinsdag, 19 oktober 2021 – Hollenstein an der Ybbs, Oostenrijk

De wekker ging om 06:30 uur, zodat we niet te laat op onze volgende bestemming aan zouden komen. Uiteindelijk reden we pas om 07:30 uur, wij komen erg moeilijk ons bed uit. Ondertussen zijn we nu door Slovenië aan het rijden onderweg naar Kroatië. Ik heb onderweg eerst 2 uur lang naar campings gezocht voor 3 nachtjes, dat ging nogal moeizaam maar het is gelukt. We staan bij een tankstation en ik ga nu rijden, nog 2,5 uur en dan zijn we er. Ik ben erg benieuwd.

Eenmaal aangekomen op de camping liepen we in onze tokkie outfit naar de receptie toe, erg fancy allemaal. We werden geholpen door een vriendelijke meneer. Ik moest mijn paspoort inleveren zodat ze zeker wisten dat we achteraf gingen betalen. We kregen allebei een armbandje mee waarmee we eventueel op veel plekken mee konden betalen, maar achteraf bleek dat het meeste dicht was omdat we in het laagseizoen aankwamen. (bon van inchecken hiernaast) Na het inchecken reden we naar onze plek, we stonden dichtbij de zee en dichtbij het sanitair gebouw. We hadden plekje nummer 69, we waren ook de enige Nederlanders en verder was iedereen Duits. We pakten de boel uit, deden een poging tot de camper vlak zetten en liepen een rondje over de camping. Aan onze kant bij de zee lag er een eiland waar ze een soort expeditie eiland van hadden gemaakt, helaas was deze gesloten vanwege corona (en het laagseizoen denk ik). Verder stonden er kleine huisjes, staanplaatsen en luxe safaritenten. In het gebouw van de receptie hadden ze ook een lobby bar, een theater/bioscoop, een gamehall, een minigolfbaan, pingpongtafels en nog wat dingen voor kinderen. Buiten de receptie was een pleintje met een meat deli (laagseizoen gesloten), wine&beer (laagseizoen gesloten), green market, bakery, kiosk (laagseizoen gesloten), petit pastry, een italiaans restaurant en een mini market. Op dit pleintje worden in de zomer ook mini festivals gehouden, maar dit is ook in het laagseizoen gesloten. Via dit plein kwam je ook bij het zwembad, hiervan was ook maar 1 bad geopend. Kortom: Heel luxe, maar wel veel gesloten. We liepen terug naar de camper, het was ondertussen al 6 uur geworden. Ik pakte de kip uit de koelkast die we zouden gebruiken in Oostenrijk, gelukkig was hij nog goed te eten. Ik gooide Chicken Tonight kerrie in de koekenpan, met boontjes, restje groenten vanuit Praag, rijst en 2 glaasjes water. Ik had geen deksel voor de pan dus ik ging even kijken of dit ging werken. In de andere pan bakte Luuk de kip. Toen het mengsel dikker werd en de rijst en boontjes erin gekookt waren kon de kip erbij, nog even roeren en eten maar. Ik ben over het algemeen geen fan van Chicken Tonight, maar het smaakte prima voor wat het moest zijn! Ondertussen was er een prachtige zonsondergang met alle kleuren roze bij de zee.

Na het eten hebben we samen afgewassen en na het afwassen gingen we beide lekker douchen. Nou ja, lekker… De douche werd warm, koud, warm, koud, warm, koud. Dus dat was nog een beste uitdaging. Het zal wel aan de boiler gelegen hebben. Luuk heeft om 9 uur nog Ajax zitten kijken en ik mijn eigen serie. ’s Avonds laat namen we een biertje en keken we nog een serie. Uiteindelijk is het toch best snel 12 uur, slaap lekker.

Woensdag, 20 oktober 2021. – Vrsar, Kroatië

Goedemorgen, vandaag zijn we een jaartje samen. We gaan er een heerlijke dag van maken samen! Om te beginnen: Ontbijt. Luuk loopt naar het mini bakkertje om de hoek. Er staan er een paar op het park die elke ochtend open zijn. Hij haalt een soort appelflap om te delen en 2 jamcroissantjes met abrikozenjam. We bakken een eitje en eten de laatste bolletjes op. Als eerste activiteit gingen we minigolven, hier hebben we echt gelachen. Met mijn flinke achterstand win ik alsnog de wedstrijd! En ik heb een hole-in-one gescoord! Het was een zeer spannende strijd.

Na het minigolven gingen we naar de camper om knakworstjes te eten als lunch. Nog even chillen en de fietsen klaarmaken. Dit is pas de eerste keer dat we de fietsen gebruiken en aan het wegdek te merken zullen we ze niet nog vaker gebruiken haha. Rond half 3 stapten we op de fiets naar Vrsar, we hebben daar een boottocht geboekt via GetYourGuide om dolfijnen te spotten bij zonsondergang. Na een half uur fietsen (barre tocht omhoog en omlaag) gingen we eerst even bij een tourist office vragen waar we nu eigenlijk heen moesten, want zelf konden we de locatie niet vinden. We kregen de locatie van die meneer die ons eigenlijk niet zo goed begreep, maar we waren nog ruim een half uur te vroeg dus we besloten even een cocktail te drinken bij de cocktailbar. We zijn nu onderhand ook een jaar verder en mijn moeder doet met haar vriend altijd een jaarlijkse evaluatie, dit hebben wij ook even gedaan met als conclusie dat we toch wel bij elkaar willen blijven. Poeh, gelukkig. Wat een verrassing. Bij de cocktailbar moest je blijkbaar contant betalen dus Luuk is even gaan pinnen. Om 10 over 4 waren we weer op de plek waar we moesten zijn voor de boottocht. De vorig boot kwam net terug van zijn rondvaart en de mensen daarop waren super enthousiaste Duitsers, we snapten niet waarom ze zó enthousiast waren. Totdat we zelf op de boot zaten en de mannen die daar werkten langs kwamen met Aperol shotjes zodat we warm zouden blijven. Ooohhhh, dus daarom waren die mensen zo vrolijk! Uiteindelijk kregen we er 2 per persoon en later kwam hij nog terug met nog 2 shots voor beide. We hadden ook een biertje gekocht, weer een halve liter. De tocht zelf was ook nog inclusief drankjes zoals wijn (smaakte naar apenkoppensnoepjes). Gaat hard zo! Gelukkig stond er ook water en sinas. We zaten bovenaan, dus ook buiten. De tocht duurde 2 uur en we hebben geen dolfijn gezien. Maar het was daarentegen nog steeds heel gezellig samen, terwijl de zon zo onderging en lekker kletsen en puzzelen met de wegwerpcamera. De kapitein vond het daarentegen wel heel jammer en we zouden de volgende tocht gratis krijgen, maar wij zijn al weg op zaterdag. Het was ook wel jammer, maar zo erg was het nu ook weer niet. We hebben het nog steeds leuk gehad. Om half 7 waren we weer aangelegd en konden we lekker eten. We gingen uiteten bij een restaurant genaamd La Rosa. Als voorgerecht had ik een garnalencocktail en Luuk had natuurlijk weer carpaccio. Als hoofdgerecht namen we een soort vleesplaat om te delen, wat uiteindelijk wat frietjes en kip en gehaktrolletjes waren in tomatensaus. Ik moet eerlijk toegeven dat het eten tegenviel, maar de service was goed en sfeer was gezellig. We dronken er natuurlijk weer een halve liter bier bij.

Rond 8 uur fietsten we weer terug naar de camping, want er was een live band in de lobby bar. Precies vandaag! Ik haalde de drankjes bij de bar en Luuk zocht een plekje uit. Ze zongen de acoustic versions van bekende liedjes, echt heel leuk. De band was een duo dat Little Whisper heet. Luuk was er eerst niet zo zeker van, hij vond het wel best voor eventjes maar toen kwamen er liedjes die hij ook kende en hebben we er toch tot het einde gezeten. Om 10 uur was dit afgelopen en liepen wij weer naar de camper toe. We hebben de avond afgesloten met een serie, om half 12 waren we helemaal gesloopt. Slaap lekker.

Donderdag, 21 oktober 2021. – Vrsar, Kroatië

Vandaag wilden we een chilldag, niet teveel doen en niet teveel denken. We werden om half 10 wakker, ik liep even naar de wc en dat was dan ook gelijk het enige moment dat ik buiten was geweest tot half 2. Luuk had nog lekker ontbijt gehaald en een soort van iets gedaan. We hebben uiteindelijk heel de ochtend en een deel van de middag gechilld. Om 3 uur ongeveer zijn we via het strand naar het zwembad gelopen, even een half uurtje zwemmen. In het zwembad zat zeewater, wat we een bijzonder element vonden. Wel even lekker gezwommen, ook al ligt mijn talent niet bij zwemmen. We zijn nu met onze natte zwemkleding in onze kleding gegaan om zo snel mogelijk terug naar de camper te gaan en te gaan douchen. Vandaag hadden we gelukkig wel een lekkere warme douche.

Op de camping is er zo’n bezorgservice voor maaltijden, dus we wilden ’s avonds bestellen. Wat nou blijkt, je moet dat dus 2 dagen van tevoren bestellen. Is dat even balen. En aangezien het enige restaurant op het park of überhaupt in de buurt een restaurant is met alleen pizza’s en pasta’s en prinsesje Luuk dat niet lust, moesten we maar even halen bij de markt en alsnog koken. We liepen via het strand en de woeste golven zodat ik nog een leuke wegwerpfoto kon maken. In de supermarkt hadden we een soort goulash gevonden en een salade, bij de goulash aten we nog de overige boontjes van 2 dagen ervoor. Het was prima te eten. We aten buiten terwijl het 18:11 uur al donker werd, dus dat was nog best een uitdaging. Na het eten was alles nog steeds rustig. Even afwassen en het afval opruimen. Tijdens afwassen waren we de pan van de boontjes kwijt. Wat bleek nou, Luuk had hem in de vuilniszak gestopt en weggegooid. Gelukkig kwamen we daar op tijd achter haha. Na de afwas konden we terug in chillmodus. We hebben de hele avond serie gekeken en, geloof het of niet, we zijn met het licht aan in slaap gevallen. Dit was een dag waar weinig gebeurt is, maar zo’n dag moet je er ook tussen doen als je op reis bent. Slaap lekker, tijdstip is onbekend.

Vrijdag, 22 oktober 2021. – Vrsar, Kroatië

Vandaag zijn we wakker geworden om 8 uur, ik haalde ontbijt en Luuk bleef nog even liggen. We hebben eerst lekker buiten ontbeten en daarna moest er weer ingepakt worden. Ik deed de koelkast, stoelen, tafel etc in de bus. Tijdens het ontbijt hadden we de natte kleren van gisteren van de waslijn gehaald, ze hebben niet goed kunnen drogen dus we gooiden ze even in de droger voordat het gaat stinken. Tenminste, dat probeerde we. De droger werd ook in alle talen uitgelegd behalve Nederlands en Engels, dus het duurde nog even tot we er eindelijk achter kwamen hier dat ding nou werkte. Na een uur de warme kleren eruit gehaald en in de waszakken gehaald. Om 11 uur reden we ongeveer weg. Even uitchecken en we gaan er weer vandoor. We zijn nu onderweg naar Venetië en we zijn er over ongeveer 5 minuten al, het was maar 3 uur rijden vanaf de plek waar we kampeerden. Onderweg kom je hier opvallend veel tolwegen en werkzaamheden tegen. Ook heb je bij veel dingen een creditcard nodig, die wij niet hebben. Net stonden we alweer vast bij een tolwegdoorgang omdat we geen contanten hebben en geen creditcard. De meneer in de intercom sprak ook amper Engels en volgens mij heeft hij ons uit medelijden gewoon maar doorgelaten want dit schoot niet op. We zijn ondertussen bij de camping aangekomen, dus we gaan even kijken waar we nu weer beland zijn.

Eenmaal aangekomen op de camping konden we gelijk inchecken, we mochten ook zelf een plekje uitzoeken. De camping lag gelegen aan de grote weg, maar gek genoeg had je daar helemaal geen last van. In hetzelfde gebouw als de receptie zit ook een restaurant, waar je kan dineren en ’s ochtends ontbijt kan halen. Ook zat er een klein zwembad in. Het sanitair was super netjes, er was een vrouwen en mannen kant. De wc’s waren schoon, de douches hadden een regenkop en er stond zelfs muziek aan. In datzelfde gebouw kon je ook afwassen en de was doen, daar waren aparte ‘kamers’ voor. Wij stonden met de camper in een van de eerste inhammen van de kampeerplaatsen, we mochten zelf uitkiezen waar we gingen staan. Dit was echt een camping voor mensen die maar een dag of 2 blijven, ideaal voor ons dus. Toen we eenmaal gesetteld waren konden we gaan omkleden om naar Venetië te gaan. Het plan was om bij het Hard Rock Café Venice te gaan eten, ik denk dat we een serie hebben gestart. Mega leuk! We konden bus 5 of bus 19 pakken om in Venetië te komen. Zonder een kaartje gekocht te hebben zijn we in de bus gestapt, we wisten namelijk even niet hoe dat moest. Gelukkig werden we niet gecontroleerd. Rond 5 uur arriveerde we in Venetië, we kozen ervoor om te gaan lopen naar het Hard Rock café, wat een doolhof is het daar. Elk kleine steegje was volgens Google Maps gewoon een straat, het liep allemaal door elkaar heen en er waren bijna geen straten die constant rechtdoor bleven gaan. Overal waren verborgen pleintjes en wateren. Het was dus al een heel avontuur om de weg te vinden. Het café was minder spectaculair dan in Praag, maar nog steeds wel heel leuk. We aten eerst een schaal met nacho’s samen als voorgerecht. Pittig veel. Daarna had Luuk een classic burger en ik een burger met een hamburger EN gefrituurde garnalen, was wel lekker maar ik vond het tegenvallen. Luuk was daarentegen wel groot fan van zijn burger gelukkig. Ook bij dit café hadden ze een Rock Shop, ik heb daar een shirt gehaald en Luuk een pet. Na de shop hebben we de hele wandeltocht weer terug gemaakt. Onderweg liepen we ook over grote bruggen waar veel toeristen op af kwamen. Er stonden ook allemaal mannetjes met rozen, die rozen deelden ze allemaal uit met (waarschijnlijk) als idee dat we ervoor zouden betalen, dacht het niet. Ze dringen zich wel echt aan je op, heel typisch eigenlijk. Maar ach. Daarna wilden we nog een drankje doen ergens maar waar we zaten was te fancy en die man dacht dat we kwamen eten en er was flinke miscommunicatie. Hij vertelde ons dat we aan de bar een drankje konden drinken, maar wij hadden al bedacht dat dit voor ons te fancy was. We hadden ondertussen ook al een aantal dingen omgestoten omdat we er helemaal lomp van werden. Dus in plaats van naar de bar zijn wij naar buiten gegaan. Dan gaan we lekker een ijsje eten. Luuk had citroen en ik had yoghurt amarena, heeeerlijk ijsje was het. Ondertussen liepen we naar de bus, kochten deze keer een kaartje bij het loket en gingen terug naar de camping. ’s Avonds keken we zoals gewoonlijk lekker een serie en
gingen slapen. Het was onderhand ook weer 12 uur ongeveer. Slaap lekker.

Zaterdag, 23 oktober 2021. – Venetië, Italië

Goedemorgen, het is half 9. Vandaag gaan we terug naar Venetië. Ik liep naar het restaurant voor een ontbijtje. Ik haalde 2 verschillende croissantjes en 2 harde broodjes. We aten even lekker ontbijt en deden daarna een bakkie. Na het bakkie zijn we even lekker gaan douchen, zo kon ik even lekker tutten voor de spiegel. Daar had ik wel zin in. De douche was echt zo’n typisch douche hokje met een bankje, een muurtje en daarachter een douche. Helemaal prima dus. Dit was ook zo’n douche die gewoon aan bleef staan en die je niet elke keer opnieuw aan hoefde te drukken. EN lekker warm, ideaal. Na de douche stond ik even voor de spiegel voor mijn make-up, outfit (leuk jurkje) en haar. Even de tijd voor jezelf nemen is ook belangrijk. Mijn huid wordt na de medicatie van de dokter wel iets beter, waar ik heel blij mee ben. Rond half 2 kochten we een kaartje voor de bus bij de receptie, want blijkbaar werkt dat dus zo. (foto is buskaartje) We stapten weer op de bus naar Venetië.

Als allereerst zag ik de avond ervoor al een hele mooie rode broek hangen in de Mango, die moest natuurlijk even gepast en gekocht worden. We hadden vandaag geen doel, dus we hebben gewoon door heel Venetië heen gelopen. Wel jammer dat ik precies vandaag ervoor koos om mijn laarsjes aan te doen. We zijn aan de kant van de andere eilanden van Venetië geweest, we zijn er niet heen gevaren. Onderweg hebben we op het terras nog even een drankje gedronken, ik kwam om van de dorst. Op Venetië wordt bizar veel Aperol Spritz gedronken, dus wij gingen even kijken wat de hype was. Volgens ons was het een prima drankje, maar 1 is wel genoeg. Volgens mij maken ze hem bij elke bar ook weer anders, wij hadden hem met bitter lemon erin. We bestelden ook een fles water. We bespraken carrière opties en brainstormden over leuke elementen in een baan. Na het terras liepen we verder, we kwamen ook uit in het echte bewoonde gedeelte van Venetië. Ook in het toeristische gedeelte wonen mensen maar hier was het een stuk rustiger. Overal hingen waslijntjes door de steegjes en over het water, ik vind dat er altijd zo gezellig en levendig uitzien. Het voelde weer als de blijdschap die mijn moeder en ik voelen als de eerste was weer aan de waslijn mag van het voorjaar, ook zo gezellig en levendig. Na heel lang lopen besloten we rond 5 uur een broodje te gaan eten, aangezien we alleen nog maar ontbeten hadden en na al dat lopen krijg je wel honger. We zaten aan de haven en aten wat. We wilden avondeten op de camping, dus niet te veel. Vanuit het restaurantje liepen we naar de boot, want we zouden de boot nemen terug naar het begin. Anders zouden we het hele eiland weer rond moeten lopen. Na heel lang uitzoeken hoe je een kaartje moest kopen voor zo’n boot vonden we eindelijk een loket. De boten hier zijn net als bussen in Nederland, ze hebben gewoon regelmatig een stop en er kunnen zat mensen op. Dit is natuurlijk omdat hier zo bizar veel water is en eigenlijk geen plek voor een daadwerkelijke bus. Ook had je geen normale taxi’s maar watertaxi’s overal. De waterbus stond bomvol toen wij erop kwamen. De zon ging langzaam onder en je had een prachtig uitzicht op een groot theater en het mooie grote water. Ook kwamen we langs grote gebouwen met oude elementen, dit was wel wat anders dan al die kleine straatjes van vanmiddag. Onderweg was het mega koud en we besloten het laatste stukje te lopen zodat we nog een beetje warm konden blijven. We liepen weer over dezelfde brug en aten bij dezelfde ijsboer als gisteren een ijsje. Deze keer had Luuk Amaretto en Citroen. Ik had een smaak waarvan ik de naam niet meer weet, maar het was met sinaasappel en chocolade. We liepen terug naar de bus, naar de camping en gingen daar lekker eten. Luuk had een bieflap met patatjes en ik had spaghetti carbonara. De bediening was niet zo goed, het duurde allemaal even. Maar uiteindelijk prima gegeten. We sloten het eten af met een amarretto-cola. Ondertussen kwamen we erachter dat Saronno (het plaatsje waar Disaronno wordt gemaakt) naast Milaan lag en daar gaan we morgen heen. Wij gaan natuurlijk even kijken of we de fabriek in mogen. Na het eten liepen we weer naar de camper en volgde hetzelfde avondritueel als elke avond; thee, serie en slapen. 12 uur, slaap lekker.

Zondag, 24 oktober 2021. – Venetië, Italië

Goedemorgen, het is 9 uur en het is weer tijd om te gaan rijden. Na een lekker ontbijtje van het restaurant van eerder konden we weer opruimen en inpakken. Rond 11 uur reden we weg, het was maar ruim 2 uurtjes rijden naar de volgende bestemming. We kwamen dus rond 1/ 2 uur aan bij onze overnachtingsplek voor de volgende 2 nachten. Er werkte een hele vriendelijke man die geen Engels kon maar gek genoeg wel heel duidelijk was. De plek waar we sliepen was een soort enorme parkeerplaats waar ook campers en vrachtwagens worden opgeslagen. Achteraan was een klein grindveldje waar campers stonden die bleven slapen en elektriciteit nodig hadden. Alles was wel flink beun, het zat allemaal aan elkaar met touwtjes bij wijze van. Ook het sanitair waren gewoon containers en zag er niet schoon uit. We hadden al snel besloten om hier maar 1 nachtje te slapen en de volgende dag een plekje in de buurt van Saronno te zoeken. Toen de camper eenmaal stond gingen we ons klaarmaken om naar Milaan te gaan voor de middag en avond.

Ik trok mijn nieuwe rode broek aan, want in de fashion hoofdstad vond ik dat er goed bij passen. Ook vandaag had ik weer mijn laarsjes aan gedaan, want ik leer niet van mijn fouten. De meneer van de receptie had ons heel vriendelijk de route naar Milaan gegeven voor met het ov. Dus wij konden op zoek naar het station. Eenmaal bij het station moesten we nog bedenken waar we een kaartje konden kopen. Hier begon de drama, het was al 3 uur geweest en de treinen hadden een staking vanuit de plaats waar wij waren. Dus de treinen reden niet. Dan maar met de bus, maar hoe, wat, waar? Bus 92 ging naar Milaan, oké. Toen we eenmaal in Milaan aankwamen was het alweer 5 uur.

Het doel was het oude deel van de stad bekijken en er moesten nog cadeautjes gekocht worden voor onze moeders, want die waren beide jarig geweest. Ook wilden we wat voor opa en oma meenemen om hun te bedanken dat ze de camper voor ons hebben bewaard. Kees-Jan is ook al bijna jarig, dus daar kon ik ook wel gelijk wat voor meenemen. Omdat het zo ver lopen was naar het oude gedeelte van Milaan besloten we de metro te pakken, maar helaas. Dat snapten wij natuurlijk allemaal niet, dus we gingen alsnog lopen. Eenmaal aangekomen in dat deel van Milaan was het zo bizar druk. De Duomo di Milano was wel erg indrukwekkend en het winkelcentrum met alle dure merken zoals Gucci, Louis Vuitton, Dolce & Gabana en weet ik het allemaal was ook prachtig. We zijn daar wel snel doorheen gelopen want dat interesseert ons natuurlijk helemaal niet, alleen de interieur en de architectuur was heel gaaf. Maar het was zo enorm druk dat we er allebei heel snel overprikkeld van werden. Die drukte bleef ook nog even doorgaan bij alle straten er omheen, want overal zitten natuurlijk winkels waar iedereen heen wilt. We haalden een ijsje bij een ijsboer die geen Engels kon, ik raakte in paniek want mijn portemonnee zat niet op de plek waar ik dacht dat hij zat en Luuk was al afgedwaald door de drukte buiten. Dat zorgde ervoor dat ik even een snauw aan Luuk gaf dat hij op moest letten. Deze stad was duidelijk te druk voor ons. Op straat waren er wel leuke straatartiesten die konden breakdancen, maar ook daar liepen we al snel weg. We zochten een rustiger plekje op, dat was wel een stukje lopen. Dus Jut en Jul gingen weer op pad.

Eindelijk waren we op een iets rustigere plek met wat meer terrasjes en gezelligheid, gelukkig maar. We vonden ook een souvenirwinkel en we haalden daar een trui voor mama, een beeldje van de Duomo di Milano voor opa en oma en een geschilderde versie van datzelfde gebouw voor Luuk zijn moeder. Met de souvenirs was het tijd om eten op te zoeken. We kwamen uit bij een restaurant die happy hour had, wat inhoudt dat je voor 13 euro onbeperkt kon eten met 1 drankje. Goedkoop en simpel, top. We bestelden een sex on the beach en haalden ons eerste bordje eten. Dat eten viel heel erg tegen voor mij en Luuk was ook niet erg enthousiast. We beschouwden dit als voorgerecht en zochten een nieuwe plek om te eten. Uiteindelijk kwamen we bij een wat luxer restaurant en we kregen al allerlei hapjes vooraf waar Luuk onrustig van werd. De sfeer was niet zo leuk dus we moesten dat eerst even bespreken voordat de avond verder ging. Nadat we even de frustraties op tafel hadden gegooid kon de avond doorgaan. Luuk heeft een lekkere biefstuk gegeten en ik een soort carpaccio met zalm, zeebaars en tonijn. Na het eten gingen we op zoek naar een ATM, want we moesten de staanplaats contant betalen. Dus we moesten 30 euro pinnen. We pakten de navigatie erbij en die stuurde ons door een hele Aziatische wijk met allemaal sushi- en wok restaurants, weer een hele andere kant van de stad. Bizar hoeveel verschillende kanten zo’n grote stad kan hebben! Eenmaal aangekomen bij de ATM was deze ineens buiten werking. Volgende, paar straten verderop. Dicht. Kut. Nou, dan maar naar het centraal station en kijken wat we daar kunnen vinden. We lopen naar de metro en stappen in. Er staat een man in deze metro die kleingeld laat vallen terwijl de deur open staat waardoor het kleingeld tussen de metro en het perron in valt, lullig. Dat zag ik en ik zei iets tegen Luuk daarover. Vervolgens heeft die man ruzie met mij staan maken in het Italiaans en geld staan gooien op het stoeltje naast mij. Volgens mij zat er een steekje los bij deze man. Dit was nogal intimiderend en onnodig. Gelukkig ging hij er een halte eerder uit. Wij stapten een halte later dan Centraal uit omdat we dachten dat dat dichterbij de ATM zou zijn, wat niet zo bleek te zijn. Vervolgens zijn we gaan lopen naar Centraal met de navigatie met als gevolg dat ook die ATM dicht was. Gelukkig was de volgende wel open, we hebben een minimaal bedrag van 70 euro moeten pinnen. Onderweg naar de bushalte komen we nog 4 ATM’s tegen die wel open zijn, natuurlijk. Bus 92, terug naar de kampeerplek. Serie kijken en slapen, eindelijk. Eindelijk weer rust. De stad steeg helemaal boven ons hoofd uit, we zijn blij dat we morgen weer een rustigere plek op gaan zoeken. Wat een dag. 12 uur, slaap lekker.

Maandag, 25 oktober 2021 – Milaan, Italië

Goedemorgen, het is ondertussen 9 uur en tijd om te gaan.  We pakten alles weer in en reden naar voren om te betalen, Luuk liep naar binnen en ik wachtte even met de bus. Daarna reden we samen naar Saronno. We stonden na een half uur al voor de fabriek en vroegen of we een rondleiding konden krijgen. We moesten een mailtje sturen naar de receptie voor de aanvraag. Maar de kans was natuurlijk klein want we waren er maar een middagje. Luuk had een koekjes winkel gevonden van Amaretti, dus wij gingen maar even kijken. Daar hebben we een enorme zak Amaretti koekjes meegenomen voor de keet en 2 kleine zakjes voor ons. Voor opa en oma nemen we nog een citroen rum cake mee, voor bij het beeldje als bedankje. Ook heb ik daar een originele amaretto gekocht in een pakket met wat koekjes voor Kees-Jan zijn verjaardag in november.

Deze amaretto is van het merk Lazzaroni Liquori, dit is het enige merk dat de amaretto volgens het authentieke recept maakt. Paulo Lazzaroni was een banketbakker, terwijl de rest van zijn collega’s overgingen op kleur- en smaakstoffen, bleef hij bij het authentieke recept. Hij bakte amaretti koekjes en trekt daar de smaak uit voor de amaretto, dit doet hij met de infuus-methode. Dit is een methode dat hetzelfde werkt als een theezakje, daar trek je ook smaak uit. Het restproduct, wat in dit geval het amaretti koekje is, blijft over. Amaretti koekjes zijn in dit proces dus een restproduct en een ingrediënt.

Luuk en ik hebben voor onszelf de amaretto peach meegenomen. Na de koekjes-/drankwinkel reden we naar het centrum van Saronno, voor zover er een centrum was. We kwamen erachter dat alles in Saronno op maandag tussen 12 en 1 uur ’s middags al sluit, dus zoveel was er niet te zien. We hebben bij een klein ontbijtbakkertje een ontbijtje gegeten, niet veel. Aangezien alles dicht was besloten we maar vast een nieuwe slaapplek voor de komende nacht op te zoeken.

Op naar Zwitserland, dat leek ons een goed idee. We kwamen na ruim een half uur rijden aan bij een camping, we liepen naar beneden om te kijken of ze plek hadden. Het was een mega leuk plekje in de bergen, weg van de drukte en tussen de bomen, in een klein dorpje. Beneden bleek de receptie dicht te zijn, hij was om half 12 gesloten en het was ondertussen alweer 2 uur. In het restaurant was wel iemand, ook al waren zij ook dicht. Hij vertelde ons in zijn gebrekkige Engels dat we wel konden staan en morgen konden inchecken. Helemaal top. We gingen eerst even boodschappen doen, ik mocht pasta maken van Luuk. BLIJ! We haalden ook nog een broodje, want we hadden natuurlijk al niet veel ontbeten in Saronno. Eenmaal terug op de camping bleek dat ze een hele andere aansluiting hebben op het stroom, die wij niet hebben. Shit. Nu moeten we toch nog een andere plek opzoeken. Oké, 25 minuten verder ligt er nog een camping aan het meer. Komen we aan, dicht. WAT. Volgende camping, 5 minuten verder. Gelukkig, deze was open. We mochten zelf een plekje uitzoeken. We stonden recht langs het prachtige meer met helderblauwe water en tussen de steile bergen in. We betaalden alleen wel 53 euro voor één nacht?! Maar goed, het is even niet anders. Uitpakken en aan de borrel! Ik had een kleedje neergelegd voor onze voeten. Even lekker chillen, ik las een boek (Huidpijn van Saskia Noort) en Luuk zat ook even lekker om zich heen te kijken. We hadden een glaasje amaretto peach erbij en een bakje Zwisterse paprika chips. Terwijl het zonnetje achter de berg verdween werd het steeds kouder en begon ik met koken. Rood uitje, teentje knoflook, een kleine courgette en 2 worstjes snijden en in de pan gooien. Daarbij deed ik nog een bakje spekjes, crème fraiche, wat spinazie en pasta. Deksel (een omgekeerde koekenpan) erop en even pruttelen. Terwijl dat ging keken we The Big Bang Theory, we aten heerlijk (Luuk was ook aardig tevreden) en namen daarna een douche in een veel te klein hokje. Je had niet eens plek om je droge spullen ook daadwerkelijk droog te houden. Gelukkig had ik een krukje gevonden wat het wat makkelijker maakte. ’s Avonds begonnen we aan Squid Game en vielen we lekker in slaap. Slaap lekker.

Dinsdag, 26 oktober 2021 - Melano, Zwitserland

Goedemorgen! Het is 7 uur, vandaag gaan we kilometers maken richting huis. Onderweg hebben we wat broodjes en lekkers gehaald bij de Lidl. De eerste 2 uren reed Luuk, daarna ik en nu rijdt Luuk weer. We zijn ondertussen 2 keer gestopt om een halve tank vol te gooien. We rijden nu in Frankrijk en we gaan vanavond maccie eten als avondeten! Lekkerrr. Vandaag 8 uurtjes rijden, vanavond nog een nachtje overnachten in Frankrijk, Luxemburg of België.

Rond 7 uur kwamen bij de Mac Donalds aan in België. Luuk was al helemaal ingesteld om naar huis te rijden omdat we dan om 9 uur thuis zouden zijn. Maar we hadden tot de volgende dag gepland dus we besloten nog een nachtje in België te overnachten. We reden naar een staanplaats vlakbij de Nederlandse grens. Het was al pikkedonker en er stonden geen lantaarnpalen of andere vormen van licht. Maar we stonden geparkeerd op een parkeerplaats in het bos, waar mensen overdag parkeren als ze bijvoorbeeld de hond gaan uitlaten. ’s Avonds was dat toch aardig spannend vond  ik. We lieten alle spullen binnen staan dus er was geen enkele loopruimte. Maar hebben lekker serie gekeken die we hadden gedownload en daarna lekker slapen, laatste nachtje. Slaap lekker.

Woensdag, 27 oktober 2021. – Kalmthout, België

Het is 8 uur, tijd om op te staan. We gingen gelijk rijden, op naar huis. Om 10 uur waren we ongeveer thuis. Eerst even een bakkie en daarna aan de slag met de camper. Hij moest helemaal schoon, omdat opa de bus hierna gelijk in de verkoop zet en opa kan de bus zelf niet meer schoonmaken. Alles weer uitpakken en we konden de bus ’s avonds weer terug brengen bij opa en oma.

We hebben een heerlijke vakantie samen gehad, even niet meer teveel afleiding en echt even samen zijn. We waren er samen echt aan toe. Achteraf is de reis wel zo onrealistisch geweest dat we af en toe vergeten dat we op vakantie zijn geweest, terwijl we wel echt een mega gave reis hebben gemaakt! We zijn ontzettend dankbaar voor deze mogelijkheid en kijken er met veel plezier op terug.

Wat is ons heel erg opviel tijdens deze reis:

·       De duizenden kerken

·       De gekleurde bomen deze tijd van het jaar

·       De prachtige rotsachtige bergen

·       De slinger weggetjes door de bergen, vooral in Oostenrijk en Zwitserland

·       Het overleven

·       De camper wordt mega snel vies of rommelig

·       De verschillende soorten verkeer in verschillende landen

·       De verschillende talen en valuta waar je rekening mee moet houden

Wat we veel gezegd hebben:

·       HEH?

·       Ik snap het niet

·       Kunnen we eten?

·       Leuke rode broek

·       Ik wil niet meer

·       Waar zijn we nu weer beland?

·       Wow

·       Haha lul

·       Welke taal spreken ze hier?

·       Wat staat er?

·       Hebben we ander geld nodig?

·       Waar heb je …… gelaten?

·       Ben je het weer vergeten?

De hoogtepunten:

·       De bergen van Oostenrijk en het strakke landschap

·       De Duomo di Milano, prachtig gebouw

·       Het roze kerkje bovenop de berg midden in Hollenstein an der Ybbs

·       Het uitzicht van Praag tijdens onze lunch en bij het uitstappen uit de tram

·       Boottocht in Kroatië

·       Live band Little Whisper in Kroatië

·       Lekker minigolven in Kroatië

·       Binnendoor rijden door de Alpen van Oostenrijk

·       De kleine straatjes van Venetië

·       Hard Rock Café Praag

·       De grote  kerk in Praag

·       Woeste golven in Kroatië

·       Het thuiskomen vanuit Milaan

·       De overnachting in Zwitserland tussen de bergen en aan het meer